Apeldoorns Duizeligheidscentrum (ADC)

Onderzoek naar oorzaak van ziekte van Ménière en duizeligheid

Onze KNO-arts Bruintjes is ook nog hoogleraar KNO bij het LUMC, in het bijzonder voor de ziekte van Ménière. Mensen met deze ziekte hebben last van draaiduizelingen, oorsuizen en slechthorendheid. Bruintjes onderzoekt als hoogleraar wat de precieze oorzaak is van de ziekte van Ménière. Ook wil hij ander onderzoek doen naar duizeligheid. Niet alleen om de diagnostiek van de ziekte Ménière en andere vormen van duizeligheid te verbeteren, maar ook om de huidige behandelingen te verbeteren en eventueel nieuwe behandelingen te ontwikkelen.

Naast zijn onderzoek geeft Bruintjes ook les over duizeligheid aan studenten Geneeskunde, zodat er in het medisch onderwijs meer aandacht komt voor dit onderwerp.

Onderzoek: is plotseling gehoorverlies mogelijk een voorteken van vaatproblemen?

Deze vraag onderzochten Tjard Schermer (epidemioloog in Gelre ziekenhuizen en Radboudumc), Fieke Oussoren (arts-onderzoeker bij het Apeldoorns Duizeligheidscentrum en het LUMC) en hun collega-onderzoekers. De laatste jaren wordt plotseling gehoorverlies namelijk genoemd als mogelijk voorteken van vaatproblemen in de hersenen. De onderzoekers vonden in patiëntendossiers van huisartsen alleen bij zestigplussers een verhoogde kans op een beroerte (herseninfarct of hersenbloeding) of TIA vijf jaar na de plotselinge doofheid.

Van elke 100.000 Nederlanders worden jaarlijks 5 tot 20 mensen overvallen door plotselinge doofheid. Soms komt dat door een infectie, een autoimmuunziekte, een trauma of medicijngebruik, maar in de meeste gevallen blijft de oorzaak onbekend. Wanneer bloed niet naar de gehoorzenuw kan stromen, kan dat plotselinge gehooruitval veroorzaken. Als blijkt dat de plotselinge doofheid te wijten is aan vaatproblemen, dan heeft dat consequenties voor de behandeling. In deze specifieke gevallen is een behandeling met bloedverdunners mogelijk effectiever dan corticosteroïden. Het plotselinge gehoorverlies kan ook een voorteken zijn van meer vaatproblemen, met een verhoogde kans op een TIA of beroerte.

Verhoogde kans bij zestigplussers
De onderzoekeers gebruikten voor hun onderzoek gecodeerde gegevens uit elektronische patiëntendossiers van de huisartsendatabase van het Radboudumc over een periode van 10 jaar. Ze vonden bijna 500 patiënten van 18 jaar en ouder die voldeden aan de definitie van plotselinge doofheid en vergeleken die met bijna 2.000 controle patiënten. Schermer: “In beide groepen hebben we geanalyseerd hoeveel mensen vijf jaar na de plotselinge doofheid een herseninfarct of TIA hebben gehad. Dat hebben we genomen als een maatstaf voor vaatproblemen in de hersenen. Dan zien we eigenlijk geen verschil tussen de groep met plotselinge doofheid en de controlegroep. Maar kijken we watspecifieker naar zestigplussers met plotse doofheid, dan zien we wél een verschil. Zij hebben in ons onderzoek een verhoogde kans op een beroerte of TIA. Dat geldt zowel ten opzichte van de controlegroep als de groep met plotse doofheid die jonger is dan 60 jaar.

Welke behandeling?
Als zestigplussers met plotse doofheid inderdaad een verhoogde kans op een TIA of beroerte hebben, kun je een behandeling met bloedverdunners overwegen. Tjard Schermer blijft voorlopig nog voorzichtig: “Voordat je dit gaat doen is meer onderzoek nodig dat onze resultaten bevestigt.”