Hartritmeregistratie na TIA kan voortaan gewoon thuis

“Een TIA kan een voorbode zijn van een herseninfarct (beroerte). Daarom nemen we een TIA serieus en doen we altijd onderzoek naar de oorzaak”, vertelt neurologie-verpleegkundige Johan Berghuis. “We luisteren naar het verhaal van de patiënt, nemen bloed af en onderzoeken de halsslagaders. Ook maken we een CT-scan en een ECG en meten we de bloeddruk, pols, saturatie en temperatuur. Verder doen we een aantal neurologische tests. Al met al duren deze onderzoekjes ongeveer twee uren.”

Hartritmeregistratie

Als alle gegevens binnen zijn, volgt – dezelfde ochtend - een uitslaggesprek met de neuroloog en een coassistent. “Constateren die een TIA, dan schrijft de arts een medicijn voor dat voorkomt dat de bloedplaatjes gaan samenklitten (in de volksmond een bloedverdunner genoemd). Ook doen we een langdurige hartritmeregistratie.” Johan legt uit: “Een TIA kan worden veroorzaakt door boezem- of atriumfibrilleren. Dat is een aandoening waarbij het hart onregelmatig klopt. Hierdoor kunnen bloedstolsels ontstaan. Als zo’n stolsel vanuit de halsslagader naar de hersenen schiet, kan deze een tijdelijke bloedvatafsluiting veroorzaken.”

Thuis

Tot voor kort moest de patiënt voor een hartritmeregistratie 24 uur aan de monitor in het ziekenhuis. “Dat hoeft nu niet meer. Sinds begin 2024 plakken we een klein kastje (een myPatch) op de borst van de patiënt. Dat doen we met behulp van een boemerangvormige pleister, waar het kastje op is vastgeklikt. De myPatch gaat mee naar huis en registreert continu de hartslag. Bij klachten zoals hartkloppingen of duizeligheid geeft de patiënt een signaal aan het apparaatje en maakt een notitie in een dagboekje. Na 72 uur levert de patiënt de myPatch af bij het ziekenhuis.”

“De nieuwe onderzoeksmethode is uitgebreider, maar veel minder belastend”

Bewegingsvrijheid

De data van de myPatch en een scan van het dagboek worden via een beveiligde omgeving doorgestuurd naar het bedrijf Intermark Technology. Deze analyseert de gegevens en informeert de neuroloog over de analyse. Die beslist vervolgens samen met de patiënt over de behandeling.

Johan: “Voor patiënten is het dragen van een myPatch veel minder belastend dan 24 uur in het ziekenhuis aan een monitor liggen. Het dragen van de myPatch beperkt hen niet in hun bewegingsvrijheid. Wij adviseren mensen altijd om alles te doen wat ze anders ook doen. Alleen douchen raden we af, om te voorkomen dat de pleister loslaat.”

Goed voor elkaar

De myPatch registreert het hartritme gedurende 72 uur. Daarmee is de kans op het ontdekken van boezemfibrilleren groter dan bij een ‘momentopname’ van 24 uur. “De patiënt krijgt dus een uitgebreider onderzoek dan voorheen, maar hoeft na een TIA in principe niet meer in het ziekenhuis te worden opgenomen”, concludeert Johan. “Een mooi voorbeeld van verbetering van de zorgkwaliteit.”