Viewer voor webcontent
Actions
“Hier wordt echt naar je geluisterd”
Na een plotseling gezondheidsprobleem werd Hans Osseweijer (92 jaar) verwezen naar de polikliniek geriatrie. Dat was voor hem en zijn vrouw een positieve ervaring: “Zó moet een dokter zijn.”
Viewer voor webcontent
Actions
“Ik was gezond en actief. Maar kort nadat ik door twee valpartijen op beide benen een bloeduitstorting had gekregen, werd ik ineens helemaal niet goed. Alsof ik niet genoeg zuurstof meer kreeg. Ik had het gevoel dat ik nog maar een paar dagen te leven had. Aan mijn pacemaker lag het niet en ook een longfoto liet geen bijzonderheden zien. Omdat niet duidelijk was wat wél de oorzaak was, vroegen mijn vrouw en ik om een doorverwijzing naar een geriater. Die vormt zich een totaalbeeld, waardoor je meer inzicht krijgt in wat er met je aan de hand is. Zo kwamen we bij dokter Paling en mevrouw Klement van de polikliniek geriatrie van Gelre ziekenhuizen terecht.”
Serieus genomen
“Meteen al vanaf de ontvangst was dit een prettige ervaring. Zowel de arts als de verpleegkundige beschikken over vakkennis én communicatieve vaardigheden. Ze bejegenden mij als de volwassene die ik ben en namen mij serieus. Dat waardeer ik zeer. Bij hen staat de patiënt écht centraal. In gesprekken met een arts is het traditioneel vaak zo dat die zegt wat jij moet doen om te genezen. Deze geriater kwam – gelukkig - niet met een tas vol oplossingen, maar luisterde, begreep en legde verbanden. Zo moet een dokter zijn.”
“Het gesprek met de arts was verhelderend en bemoedigend”
Spiegelen
“Op basis van de gesprekken en onderzoeken concludeerde de geriater dat er waarschijnlijk na twee valpartijen een algehele conditieverslechtering is opgetreden. Ze gaf adviezen over aanpassing van medicatie en over praktische zaken in huis. Ook verwees ze mij door naar de uroloog en KNO-arts. Daarnaast bespraken we wat ik van het herstel kon verwachten. Daarbij was ze heel realistisch. Met mijn 92 jaar zou ik misschien niet herstellen naar het oude niveau.
Ze zette me aan het nadenken over hoe verder te gaan; maar ook de eindigheid van het leven kwam ter sprake. Tot dusver ben ik altijd goed hersteld na gezondheidsproblemen. We zijn ons er meer van bewust geworden hoeveel geluk we daar mee gehad hebben en hoe snel dit kan verkeren. Aan de invulling van de dagen is een diepere dimensie toegevoegd en dat kwam op een invoelende wijze in het gesprek tot uiting; dat is heel knap!”
Bewustere keuzes
“Het gesprek met de arts was ook bemoedigend. Thuis hebben mijn vrouw en ik erover doorgepraat. Het effect is dat ik meer inzicht heb in wat verstandig is. Ook waarderen we nog meer wat we samen doen en hebben.” Lachend voegt hij toe: “Ik heb nog nooit zoveel familie gezien als in de afgelopen weken.” Hij gaat verder: “Verder sta ik meer stil bij de vraag wat ik wil doen met de tijd die ik nog heb. Daarnaar ben ik nog wel zoekend. Na mijn pensionering in 1988 ben ik scandinavistiek gaan studeren en Zweedse poëzie en literatuur gaan vertalen. Inmiddels heb ik dat hoofdstuk in mijn leven afgerond. Misschien ga ik nu leren waterverven.”